Advertentie
Het concept van data opslaan in DNA wordt al een lange tijd onderzocht. De hoeveelheid informatie die opgeslagen kan worden in de relatief stabiele moleculen is ontzettend hoog. Manieren om DNA af te lezen bestaan ook al sinds de vorige eeuw en het synthetiseren van DNA is ook al enige tijd mogelijk.
De belangrijkste stappen voor het opslaan van data in DNA zijn dus al even gezet. Het lijkt er nu op dat ook de secundaire stappen langzaam gezet worden. Zo is een eerste prototype van de Franse start-up Biomemory begin dit jaar beschikbaar gekomen. Dit eerste opslagmedium op basis van DNA kan slechts een enkele kilobyte aan data bevatten en is slechts een enkele keer te beschrijven. Wanneer gebruikers deze kopen kunnen ze tekst of andere data door het bedrijf erop laten schrijven en dit een enkele keer laten aflezen, dit vernietigt de data in het proces. Het bedrijf heeft hier aan gedacht, dus bij aankoop van de DNA-drive krijgt men er twee opgestuurd. Het is duidelijk nog een proof-of-concept.
Een andere belangrijke stap is het vastleggen van specificaties en standaarden voor DNA opslag. De DNA Data Storage Alliance heeft de eerste specificaties vastgelegd voor het opslaan van leveranciers- en CODEC-informatie in een DNA-gegevensarchief. Deze Alliantie werkt samen met de Storage Networking Industry Association of SNIA. De SNIA DNA Archive Rosetta Stone werkgroep heeft twee specificaties ontwikkeld voor het lezen van data. Deze zijn ‘Sector Zero' en 'Sector One’. Sector Zero maakt het mogelijk om de leveranciers- en CODEC-informatie af te lezen. Sector One is bedoeld voor het aflezen van metadata. Bij DNA-opslag is het bij uitstek belangrijk dat de leesmethode goed in elkaar zit, omdat DNA geen vaste fysieke structuur heeft.
Dankzij Sector Zero is het mogelijk om met zo min mogelijk informatie de CODEC in te zien, waarmee het vervolgens mogelijk is de data in Sector One af te lezen. De data in Sector One bevat informatie over wat er op het opslagmedium is opgeslagen, een bestandstabel, en parameters om naar een sequencer over te stappen. Het doel van deze eerste twee specificaties is om interoperabiliteit tussen verschillende fabrikanten te waarborgen. Een belangrijke stap om de technologie werkzaam en bruikbaar te krijgen. Het duurt echter nog wel even voordat de technologie zelf zo ver is. Er moet nog veel gebeuren voordat het eenvoudiger is om lees- en schrijfoperaties uit te voeren op DNA-opslagmedia, ook zal een fatsoenlijke hoeveelheid opslagruimte nog wel even op zich laten wachten.