Koeling

Ge-3D-printe door AI ontworpen LN2-koeler presteert goed maar kost ook veel geld

SkatterBencher heeft de testresultaten gedeeld van een ge-3D-printe door AI ontworpen processorkoeler die gericht is op gebruik met vloeibare stikstof, ofwel voor extreem overklokken. Deze unieke ‘pot’ is tot stand gekomen in samenwerking met ElmorLabs, Diabatix en 3D Systems. De laatste twee bedrijven zijn respectievelijk actief op het gebied van generatieve AI voor thermische oplossingen en 3D-printen. De koeler behaalt goede resultaten maar blijkt in de praktijk voorlopig weinig meerwaarde te bieden, zeker in verhouding tot de prijs.

Een doorsnede van het koelblok van de 'AI-koeler' naast dat van de ElmorLabs Volcano.

Diabatix heeft de bestaande Volcano LN2-container van ElmorLabs gebruikt als referentiepunt, om met de eigen ColdStream Next AI een verbeterde variant te ontwikkelen. 3D Systems heeft vervolgens het ontwerp ge-3D-print met zuurstofvrij koperpoeder. Hierdoor heeft hij een prijskaartje van maar liefst 10.000 dollar, ten opzichte van 260 dollar voor de originele Volcano.

Het team heeft drie tests uitgevoerd om het verschil te meten: hoelang het duurt om -194°C te bereiken met kamertemperatuur als startpunt, hoelang het duurt om van -194°C naar 20°C te gaan bij een belasting van 1.250 watt, alsook de laagste temperatuur die wordt bereikt met 500 ml vloeibare stikstof.

De AI-gegenereerde koeler zet aardige prestaties neer: hij bereikt -194°C in slechts 55 seconden, terwijl de reguliere Volcano 2 minuten en 58 seconden nodig heeft. Het opwarmen is dan weer voltooid in 2 minuten en 8 seconden, gevolgd door 2 minuten en 41 seconden voor de ElmorLabs-koeler. Tot slot bereikt de AI-koeler -133,7°C met 500 ml vloeibare stikstof, terwijl de Volcano blijft steken op -107,2°C. SkatterBencher benadrukt dat het gewicht hetzelfde is. Alle prestatieverbeteringen worden dus behaald door het grotere koeloppervlak.

Terwijl deze tests wijzen op sterkere prestaties, is het praktische verschil eerder klein. Zo zijn beide koelers in staat om een de P-cores van een Intel Core i9-14900KF met een kloksnelheid van 7,4 GHz onder controle te houden. Het was niet mogelijk om de chip verder op te drijven met de ge-3D-printe variant.

Gezien de hoge kostprijs luidt de conclusie dat deze iteratie het geld niet waard is om actief te gebruiken. Het team gaat wel onderzoeken of de prestaties nog verder kunnen worden opgedreven of de kostprijs kan worden verlaagd.